دوستان زودتر یک فراخوان بدیم دلم برای برادران ارزشی و پرسنل زحمت کش سپاه خیلی تنگ شده امروز داشتم تو مرکز شهر راه میرفتم احساس کردم یک چیزی تو خیابون کمه خوب که فکر کردم دیدم چند وقتی میشه مزدوران رژیم رو ندیدیم خداییش نامردی میشه اگه هفته ای یک بار واسه این برادرامون وقت نگذاریم و حالی ازشون نپرسیم جون شما اگه فراخوان ندید ناراحت میشم زودتر دیگه !

تا اونجا که من می دونم دموکراسی یعنی همه می توانند نظر و عقیده خود را ابراز کنند و هیچ کس حق توهین به دیگری را ندارد । هر حزبی می تواند افکار و عقاید خود را دنبال کند و کسی حق ندارد آنها را منع کند اما حزب حاکم حزبی است که اکثریت مردم به او رای دادند و خواست جامعه با اوست । حال می خواهم این سوال ها را مطرح کنم که آیا شورای هماهنگی راه سبز امید منتخب این جنبش است ؟ آیا این شورا به عقیده اکثریت احترام می گذارد؟ آیا باعث اتحاد جنبش میشود ؟ آیا هنوز هم به جای عقل جمعی باید به دنبال یک رهبر و یک تفکر باشیم ؟ مگر قرار تمام این تجمعات از اینترنت شکل نمیگیرد آیا نمیتوانیم در همین فیسبوک یک نظر سنجی داشته باشیم ؟

تا دیر نشده فکری برای این دو دستگی کنید این دو دستگی که روز به روز بر شدت آن افزوده میشود از زمانی شروع شد که ارتباط موسوی و کروبی با مردم قطع شد و شورای هماهنگی راه سبز امید به نمایندگی از آنها تصمیم می گیرد । مدتی پیش این شورا تصمیم گرفت که هر سه شنبه مردم برای اعتراض به خیابان بیایند । عده ای از همان ابتدا مخالف این طرح بودند پس از اولین سه شنبه
و شکل گیری تجمعات در این روز مخالفت ها شدت گرفت و حرف اکثر مخالفان این است که باید تظاهرات مداوم و پشت سر هم باشد و نباید با فاصله یک هفته به سرکوبگران اجازه استراحت و آمادگی دوباره برای سرکوب دهیم چنانچه هیچکدام از انقلاب های اخیر اینگونه عمل نکردند و با حضور مداوم در خیابان کشور را از حالت عادی خارج کردند। حال اگر به صفحه فیسبوک نگاه کنیم چندین
صفحه با طرفداران چند هزار نفری مشاهده می کنیم که یکی پیرو سه شنبه های اعتراض است و دیگری بر تظاهرات هر روزه پا فشاری می کند و قضیه شده مثل کانال های ماهواره ای که به هم اتهام می زنند در این بالاترین هم بارها شاهد این اختلاف نظر بودیم । حال که شورای هماهنگی بیانیه ای انتشار داده و به این موضوع اشاره ای نکرده باید خودمان فکری برای حل این مشکل کنیم چون هم اکنون بیش از هر موقع به اتحاد و همکاری نیاز داریم و باید یادمان باشد که برای دموکراسی می جنگیم و می خواهیم نظامی پایه ریزی کنیم که در آن نظر اکثریت حاکم باشد اما ما هنوز نمی توانیم برای خودمان تصمیم بگیریم و دنبال رهبر می گردیم

دوستان بیایید از تجربه ها درس بگیریم ما اگر از یک ماه قبل با همین روش ها برای روزی خاص اطلاع رسانی کنیم همین جمعیت با همین تظاهرات پراکنده به میدان می آید و تفاوت چندانی در تعداد تظاهر کنند گان ایجاد نمی شود چرا ؟ به دلایل زیر :
اول اینکه اکثر مردم از این وضع ناراضی هستند ولی سیاسی نیستند اصلا نمی فهمند کی به کیه و جز غر زدن کار دیگه ای بلد نیستند। عده زیادی هم حاضر نیستند جون خودشونو به خطر بندازند و خون آنها از بقیه رنگین تر است بنابراین در این وضعیت کاری نمیکنند। می ماند عده ای چند صد هزار نفری که اکثرا با اینترنت وشبکه های سیاسی در ارتباط هستند وآینده ایران برایشان اهمیت دارد .این جمعیت اگر روزهایی خاص به میدان بیاید کار بزرگی انجام داده اما برای سقوط حکومت کافی نیست و همین جمعیت در جبه مقابل با توان بیشتر ایستاده و ریزش نمی کند مگر اینکه هزینه سرکوب را برایش بالا ببریم و وضعیت را بحرانی ببیند। نتیجه ای که می خواهم ازحرفهایم بگیرم این است که باید سر مهمترین خواسته جنبش در این زمان که همانا آزادی رهبرانمان است اجماع کنیم و هر روز ساعت پنج به خیابان بیاییم با این کار ضمن از کار انداختن نیروی سرکوب بهترین اطلاع رسانی را برای جنبش انجام دادیم زیرا کشور را می برد به سمت بحران هر روزه و مردم را برای پیوستن به تظاهرات ترغیب می کند । من با نگاهی که به صفحه های فیسبوک کردم مردم برای امروز آماده هستند وقت زیادی نمانده اطلاع رسانی کنید